تبادل لینک هوشمند
یادش بخیر آن زمان که کوچک بودیم وبدون توجه به اطرافمان سخت گرم بازی می شدیم و گزنه به پا یا به دستمان می خورد از سوزشی که اسید گزنه به بدنمان ایجاد میکرد دادمان به هوا می رفت .
بزرگترها فورا ساقه پیلهم (آقطی)را می کندند و با برگش به آن نقطه از بدنمان که گزیده شده بود می زدند و با این تدبیر سوزش گزنه قطع می شد.
بخاطر اینکه بغض مان تمام شود می گفتند" گرزنای ماربمیره پیلهم مارنمیره "در گویش لنگرودی ها یک مثل بر اساس این گیل تجربه هست وقتی که کسی هم نیش و هم زخم زبان به آدم بزند وبعد به نحوی می خواهد از طرف دلجوئی کند می گویند که یارو" هم گرزنه زئنه هم پیلهم "
اگراز کسی این مثل را شنیدید از اینجا نام گرفته است
نظرات شما عزیزان:
سلام، خیلی جالب بد... ممنون.gif)
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: